Er zijn perioden in het leven waarin je toestaat dat je leven uit je handen genomen lijkt te worden.
Je gedachtengoed, je manier van denken, je spirituele insteek… je lijkt er geen greep meer op te hebben. FaceBook kan daarin één van de boosdoeners zijn met de zo vaak verdrietige, onzinnige en teleurstellende berichten of reacties..
Buren misschien. Vriendschappen die dat niet lijken te zijn.
Dan moet er een moment komen dat je tegen jezelf zegt :
“Wacht even, hier moet iets veranderen, iets gebeuren. Nu!”.
Dus terug naar de stoel van vader, zusje Nens kussentjes, moeders nachtkastje Grootmoeder Mona’s boekenkastje,
.. mijn meditatie plek .. het is te lang geleden….
Waar ik mijn Rune voor de dag zal vinden..
mijn Labyrinth Wisdom Card’s bemoediging,
de glimlach van mijn elfje…
weer labyrinten lopen