Mijn Callanish…
Een zomeravond in Schotland. Een zon die ondergaat in een blauwgrijze hemel. Mytisch.
Langzaam lopen we de magische steenformatie van Callanish binnen. Ieder van ons in onze eigen cocon van beleving en gedachten. Al twee weken samen op weg over de Outer Hebriden naar de Orkney Eilanden.
Callanish.. wie ben je ? Waarom ben je hier ? Wat heb je gezien in die duizenden jaren dat je de wacht houdt over het landschap waarin je bent neergezet ? Heb je herinneringen ? Wil je ze met me delen ?
Callanish… een kathedraal met eenzelfde kracht, spiritualiteit en geschiedenis als Notre Dame de Paris, Chartres, Stone Henge. Plaatsen waar mensen bijeenkwamen en komen voor aanbidding, reflectie. Eindpunt van pelgrimstochten. Gebouwd op de magnetische, Heilige lijnen die hen verbindt.
De bouwers, zij kenden deze lijnen. Zoals de dieren ze nog steeds kennen, 
hun rustplaatsen er aan aanpassen.
Hoe kan het dan zijn dat wij, de mensheid van deze tijd, ze zo vaak niet meer kennen ? Niet meer voelen ? Waar zijn wij je kwijt geraakt Moeder Aarde? Wanneer hebben wij ons respect voor jouw Energie, jouw Levengevende Kracht verloren ? Wanneer zijn wij je welhaast gewetenloos gaan misbruiken?
Zittend met mijn rug tegen een van deze magnifieke stenen kom ik in mijn stilte. Voel ik zijn warmte. Zijn tijdloze Liefde. Lijkt het of ik me met hem verbind.
Hij neemt me mee. Eeuwen terug in de tijd. Ik zie mensen komen en gaan. Om te vieren. Te aanbidden. Zorg te hebben voor de schepping om hen heen. Energie, hoop en vreugde eruit puttend. Zie ritualen die ik niet begrijp. Solstices gevierd worden in onbeschijflijk mooie kleuren. Mist ook en regen met een heel andere mystiek.
Laat me jong zijn en tijdloos oud. Wijs en onwetend. Deel zijn van hen die mij voorgingen en die na mij zullen komen.
“Hoe..” vraag ik mijn steen “..hoe hebben zij onze Schepper aanbeden ? Hoe belangrijk was onze Schepper voor hen in het tijdsgewricht waarin zij leefden? En waar vind ik Hem ? Hoe vind ik Hem ? ”
“God Els “, antwoord mijn steen – en ik voel zijn liefde, compassie, wamte – “.. God is in ons. Om ons heen. Overal en Altijd. God is in alles. In ieder levend wezen wat met ons Moeder Aarde deelt. Eén manier van leven en beleven. Nu en tot in Eeuwigheid.”
“Daarom Els… Weest Stil en Weet dat Hij God is.. en dan zal Hij jou vinden”.
Een keltische melodie haalt me langzaam duizenden jaren terug naar het nu. Ik stap in de kring en neurie mee. Me verbindend met onze eeuwigheid.
Mijn Callanish…..
Deze Pelgrimstocht maakte deel uit van de Tour naar Schotland georganiseerd door Kim en Jeff Saward juni 2008. Gepubliceerd op The Labyrinth Society (TLS) en Labyrinthos websites.
Gebruikt als bouwsteen I.O.O.F. Rebekka Heuvelrugloge nr.47, 10 januari 2010.
Els & Fedde's Maze 